“One, two, three.”
Hemen başlar kendisini akla getirir getirmez, akılda dönmeye. Ama girişi özellikle, buna çok müsait çünkü. Buyrun, iliştireyim parçayı şuraya:
Yorum BırakAy: Temmuz 2017
Anormal mutlu eden şarkının, mutluluğun hemen ardından üzüntüyü hissettirişini anlatayım. Duygular mevcut ki hissettiriyor. Yoksa altı üstü şarkı, olmayanı var edemez.
1 YorumBaştan belirteyim. Bu yazı spoiler da içerir, hafıza kötüyse uydurma da. Ama kendisi kitapların gerçeğe dönüşümünü anlatır ki böyle söyleyince çok süslü oldu. Kaldı ki kim Jules Verne okuyacak aranızda, var mısınız? Hiç sanmıyorum. O yüzden buyrun…
Yorum Bırak