7

Basit canlıyız ya, bu basitlikte bana bazı karmaşalar zor geliyor. Kendim kafamın içinde “N’apacam ben?” sorusuyla dönüyorum.

Beynim çatışma haline girecek, farkındayım. Girdi zaten, mahvediyor. Yıllardır doğru kabul ettiğim şeyler mutsuzluğumun ana sebebiydi, şimdi onlara itiraz başlıyor çünkü belki doğru değildir hissi uyandı. Ama zor bu, çok zor. Düşünsene, hep inanmışsın iki artı ikinin beş ettiğine, şimdi dört olabileceği çıkıyor ve dört ise her şey daha kolaylaşabilir, güzelleşebilir. Ama yapamıyorsun, matematiği kabul etmek gibi değil. Yapabilmek istiyorsun ama nasıl yapacağını bilmiyorsun. Sen? Seni niye zorda bırakıyorum ki, ben işte.

İnandığım fikrin doğru olduğunu iddia eden türlü “kanıt” var elimde, söylesem herkes kaçar sanıyorum. “Neden kaçsın, ben kaçıyor muyum?” diyor birisi. “Sizinki ayrı” diyorum.

Adam dedi ki “Gerçek sevgi zaten yaraları birlikte sarmak değil mi?”
“Öyle mi?” dedim, “Olmuyor ki…”
“Olacaktır ama önce senin kendini kabul etmen lazım, her tür ilişkin için” dedi. Biliyorum dediğinin doğruluğunu. Ama nasıl yapacağımı bilmiyorum ki…

“Biliyorum, zor koşullar, zorlukları var. Ama herkes bir şeylerle uğraşmıyor mu? Az çok herkeste var.” dedi. Biliyordum bunu ama zorluğu kabul edilmez başkasınca gelince… Ne bileyim.

---

Hep “Bana bi’ şeycik olmaz, ben atlatırım, ben çok duygu merkezli değilimdir” havasında dolaştım 30 yıl, bunun böyle olmadığını bilerek ama korkaklıktan herhalde. Şimdi “I’m intense, since I was born” yazan sweatshirt’ü alıyorum çünkü gerçek bu. Kendimle savaşımda da bunu kabul etmek var. Dahası isteklerimi dile getiriyorum, yanlış kişiye olsa bile. (Belki de yanlış değil? Umarım ki değil.)

Yarınımın genelini bilmiyorum, muhtemelen daha dibe de ineceğim bu çatışmalarda. Önceki gün dağıldım zaten, yine olacak. Ama sonrası için gerekli dendi, düşününce hak verdim de. Bi’ yapıyı bozuyorum, kaos var. Bana bi’ şeycikler olur, neler neler olur da yaparım ben ya… O kadar zor şeyler de yaptım ki altında bozuk yapı bıraktımsa da. Komple çürüklük üzerine inşaatlarla.

Yapayım, yapabileyim kendim için. Umarım.