Eskişehir yolunun Kızılay yönünde giderken sağdan yol Çukurambar’a doğru ayrılıyor, aşağı iniliyor (çukur…). Her gün iki defa gidiyorum oradan en az, öğlen ve akşam üzeri. Hemen her gün aynı saatlerde gidiyorum ya, o yolda bi’ kadın görüyorum ara ara. Yokuşu çıkıyor o da, benim tersim yönünde gidiyor.
Çok mutsuz görüyorum onu nedense, nereden bileceksem. Yüzü asık, ifadesiz değil, asık. Tabii yokuş çıkmak zor biraz, güç sarf ediyor ki bu da memnuniyetsizliği olabilir ama işte, bana mutsuz geliyor. Neden dikkatimi çektiğini bilmiyorum. Hafif kilolu, düz ve uzun saçlı bir kadın. Bir saniyeden fazla gördüğümü de sanmıyorum ama makyajı gözüme çarpıyor belki. Kışın koyu rujlar sürüyordu, gotik bir giyimi oluyordu sanki… Şimdilerde yazdayız ya, o da daha yumuşattı tarzını herhalde.
Bugün daha az mutsuz gibime geldi. Yokuşun sonlarındaydı, belki de gerçekten tek sıkıntısı o sırada o yokuş. Kırmızı ruju, röfleli ya da ombre denen renklerde saçları… Kadın bana birini de andırıyor böyle, ondan daha sonra hayatıma giren – ve aslında hiç giremeyen birini. Rahatsız edici bir his bu, kadına hakaret gibi geliyor – benzettiğim kişi yüzünden.
Neyse. Kadını daha az mutsuz gördüm ya, hoşuma gitti. Biliyorum bana ne, biliyorum ben onu hiç bilmiyorum da eee? Olumluluk buldum o an. Ama tam mutlu görmedim, bazı insanda onu alırım aslında. Onda mutsuzluk hissediyorum (uyduruyorsam da) ve tatsız geliyor bu bana.
Etrafım hep mutlu insanlardan oluşsa nasıl hissederdim acaba? Herkesin kendisini mağdur görüp devamlı sıkıntı anlatması beni bayıyor. Zevk almıyorum gerçekte olmayan dert için “Yaa… Zor” demek zorunluluğundan – zor değil bahsedilen. O zaman da diyorum, anlayışsızım belki ama insanlar da çok sızlanma sevdasında.
Instagram mutluluğundan herkes şikayetçi, muhtemelen ben de. Tatile gitmeyecek olmak eksiklik hissi veriyor. Ama ben bunu Instagram’dan ziyade çevremden ediniyorum, o da ayrı detay. Neyse. Bazen diyorum, Instagram’da mutsuz anlarını paylaşsa birisi, anlık keyfini yükseltecek beğenileri alabilecek mi? Sanmıyorum nedense. O zaman neden yapsın bunu? En çok eleştirenler de mutluluğu beğeniyor. O zaman kim daha yalanlarda acaba?
Öyle şeyler geliyor bazı bazı. Bi’ kadını görüyorum, sonra gözlüyorum. Mutludur umarım. Mutluluğu da kimseyi mutsuz ederek gelişmiyordur. Umarım.