N’aber ahali? Yine soruyorum ama kaç kişisiniz? Üç? Beş? O kadar var mısınızdır ya? Saygı duyarım size, ciddi anlamda.
Neyse, görünen ile aslında olan arasındaki farkı düşünüyorum bugün. Herkeste ve her şeyde bi’ “ikiyüzlü” hâl hakim sanki. Hayır, derdim kınama değil. “Lanet dünya, her noktan yalan!!!” havalarında takılacak da değilim. Sadece düşünme, fark etme, şaşırma ve kabul etme.
Oldum olası “palyaçoların dramatik gerçekleri” muhabbetinden bayarım. Tamam, anladım, evrenin en üzgün varlıkları o bizleri kahkahalara boğan (?) palyaçolar. Tamam, siz “Ohh şükür, bizden daha üzgünleri var” diyerek teselli buldunuz, palyaçolar da bilmeden bir konuda daha hizmet verdi. Varlıkları bile yeterli bu hizmet için zaten, değil mi? işe alınırlarken de hayatlarındaki mutluluk dozuna bakılıyor zaten, direkt ikiyüzlü olmaları isteniyor.
Palyaçoluk sahtekarlığın hasıdır!
…
Bir keresinde, müzik zevki ve ismi dışında hiçbir şeyini bilmediğim bi’ adam bana durduk yere “Çok sertsin” demişti de neyden bahsediyor, diye düşünmüştüm. Yani bunu daha sonra Mynet ortamında “Slm, kızmısın” diyenler de söyledi de onlarınki ayrı. “Ehihihi” cevabı vermeyince söylüyorlar böyle. İşte öteki muhteremin deyişi şaşırtmıştı çünkü benden daha geyik yapan, daha herkesle konuşan, daha “haha!”layan insan mı vardı? Sonra zaman içinde anladım neyi demek istediğini, haklılığı da bir nebzeydi. Hedef koydum, dedim, öyle halleri bırakmalısın cicim. Ama emin de değilim hangisi doğruydu diye. Ne kadar başardığımdan da emin değilim zaten.
Çünkü savunma mekanizması insanın çok yüzünü çıkartabiliyor. Nice “çirkef” sadece dandik savunma mekanizmasıyla o “melek” yüzünü bırakıyor, nice “aynı masada laflanan anlayışlı insan” normaldeki “odun” halini örtebiliyor o an sadece “duyarsız” olmamak için, kendisini savunmak adına.
Savunma mekanizmasıyla saldırganlıklar da olmamış değildir hani, çaktırmadan karşı taraflara. Tırnak göstermeden yapmalar bunları, anlamsız derecede. Yaralanmamak için ya da yaralandığında kan kaybını çaktırmamak için (edebiyatımı seveyim).
…
Neyse, ben geçenlerde bi’ baloya gittim. Hemcinslerimin çoğu birbirine “Ayyy çok tatlı olmuşsun canııım” diyorlardı. Şimdi düşünüyorum da, aynı “Bana Her Şey Yakışır”daki gibi, önce böyle deyip sonra onlardan ayrı yerde “Sana bıdı bıdı ve budu budu sebeple 3 veriyorum canım” diyenler gibi mi davranıyorlardı acaba?
Tüm kandırıkçılık bu düzeyde olsa gerçi ne laf edilir ne de sorgulanır. Hepimiz “default” olarak bu övgüleri “yalaaaan!” diye değerlendiriyoruz zaten. Dünyanın gerçekliğine dayanılmazdı o zaman belki de…
Neyse – yine.
…
Bazen pek bi’ saldırganlaşırım sağa sola, havadan sudan “n’aber?” insanlarına, “sallapati kötü”lere, yakınlara. Genelde de çaktırmam bunu, öyle de sahtekarın hasıyım.
Palyaçolukla da alakam yok, ilgim uyanmadı hiç.