Şarkının birinin sonunu sahiplenip kendine mi yoksa başkalarına mı söylediğini bilmemek nedir derlerse cevap veremem ama o sahiplenmeyi gösterebilirim artık. Bunu herkes hayatına yansıtmalı ya da bana ne elalemden, en azından ben yapmalıyım, derim.
Songs: Ohia‘nın en çok dinleyip en üzerimde etkisi olan şarkısını önceden paylaştım burada, anmak istemem kendisini tekrar – ki o ruh hâlinde olmama memnuniyetindeyim şüphesiz.
Yine beni çok umutlu anlara yönelten şarkısı da var, Blue Chicago Moon. Onun sözünü sahiplenecek ama ben değildim. Bana söyleyecek insanın varlığıydı, e o da…
Her şeyi boş verip isteklere, sonuçlara, anlık hissedilenlere yoğunlaşınca da daha rahat olduğumu fark ediyorsam, istediğime/istediklerime kavuşmaktan bağımsızca, “Just be simple” sahiplenmekten zannedersem 40 yıl sonra da pişman olmayacağım sözdü.
Nitekim şarkısında Molina da der, hep denedi “simple” olmayı diye.
Haklıdır herhalde.